Monday, February 4, 2013

Σώτη Τριανταφύλλου – Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής


Αν είναι κάτι που αρέσει πολύ στην Σώτη Τριανταφύλλου είναι το να πειραματίζεται. Έχει γράψει βιβλία για τον κινηματογράφο, δοκίμια, διηγήματα, νουβέλες για τα ταξίδια και το ροκ ν’ ρολ, ιστορικά μυθιστορήματα και παραμύθια. Το να αλλάζει είδη και τρόπο γραφής μοιάζει να της έρχεται εύκολα, γι’ αυτό και οι πιο πιστοί από τους φίλους της διαβάζουν ό,τι γράφει. Το «Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής» ωστόσο ίσως να ξενίσει κι αυτούς.

Ο ανά χείρας τόμος κάπου θυμίζει μια εκτεταμένη συζήτηση, η οποία πού και πού παίρνει τη μορφή συνέντευξης. Η Αλίκη ρωτά και η Σώτη απαντά. Η Σώτη σχολιάζει και η Αλίκη αναρωτιέται. Η Αλίκη πεινά και η Σώτη της δίνει τροφή για τη σκέψη.

Από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου η συγγραφέας εξηγεί ότι αυτό που διαβάζουμε δεν είναι ένα συνηθισμένο εγχειρίδιο για τη φιλοσοφία, αλλά κατά κάποιο τρόπο, ένα οδοιπορικό στα μονοπάτια της ζωής και της σκέψης. «Τι μας χρειάζεται η φιλοσοφία;» αναρωτιέται κάποιος. «Σαν μια απάντηση στη βλακεία», αποκρίνεται κάποιος άλλος.

Τι έχει να πει ένα νέο κορίτσι με μια γυναίκα που είναι σαράντα χρόνια μεγαλύτερη από αυτό; Προφανώς πολλά. Πολλά που ήδη υπάρχουν στα σχολικά εγχειρίδια, τα οποία όμως είναι γραμμένα με ακατανόητο τρόπο για παιδιά της Β’ Λυκείου, και που μάλλον απευθύνονται σε φοιτητές της φιλοσοφικής, και ακόμη περισσότερα που δεν αναφέρονται καν μέσα σ’ αυτά.

Όπως διαβάζουμε: «Αυτό το βιβλίο απευθύνεται στους πολύ νέους και, γιατί όχι, σ’ εμάς τους όχι-και-τόσο νέους που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα ενώ δεν ξέρουμε τίποτα». Τι έσπρωξε τη συγγραφέα σ’ αυτό το μονοπάτι; «…Ίσως επικράτησε, πρόσκαιρα, ένα παλιό γονίδιο που περιπλανιέται μέσα μου εδώ και δεκαετίες: κατάγομαι από μια μακρά σειρά δασκάλων, καθηγητών και ιερωμένων. Ίσως έτσι εξηγούνται όλα».

Η αλήθεια είναι ότι οι τελευταίοι δεν θα ήταν και πολύ χαρούμενοι αν διάβαζαν ετούτο τον τόμο, αφού στα μάτια τους ίσως να φάνταζε αιρετικός. Ναι, η θρησκεία καταλαμβάνει πολλές σελίδες σ’ αυτές τις συζητήσεις, και φυσικά αυτό είναι κάτι το αναμενόμενο. Η συγγραφέας αναφέρεται σε διάφορες θρησκείες, μιλά για τον θεό και το χριστιανισμό στη δική μας παράδοση, δίνει τα εύσημα στον Δαρβίνο και τους διαφωτιστές και ταξιδεύει μπρος πίσω στο χρόνο σε μια προσπάθεια να εξηγήσει στην Αλίκη γιατί η θρησκεία διαδραματίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων.

Το ταξίδι που κάνουν οι δύο φίλες είναι μακρύ, αλλά ωφέλιμο. Οι φωνές τους, και οι γενιές τους εδώ που τα λέμε, διαφέρουν πολύ, ωστόσο φαίνονται να καταλαβαίνουν απόλυτα η μια την άλλη, με την Αλίκη να προσφέρει πού και πού κάποιες πινελιές χιούμορ που κάνουν το βιβλίο πιο ανάλαφρο, πιο ευανάγνωστο. «Πεινάω άρα υπάρχω», λέει κάπου, παραφράζοντας το γνωστό ρητό, ενώ κάπου άλλου μοιάζει να ειρωνεύεται την Σώτη, όταν η τελευταία της ζητά να κάνει κάτι: «Έχω γίνει νυχτερίδα, τώρα θα γίνω και δέντρο».

Είναι στιγμές σαν και τις πιο πάνω που κάνουν όχι μονάχα το δικό τους ταξίδι απολαυστικό, αλλά και αυτό του αναγνώστη. Οι ερωταπαντήσεις, τα καυστικά σχόλια, και τα πειράματα της φαντασίας δίνουν και παίρνουν.

Αν ξέρετε το όνομα ενός ή και πολλών φιλοσόφων, να είστε σίγουροι ότι θα το ή θα τα συναντήσετε εδώ: από τους αρχαίους έλληνες, μέχρι τους χριστιανούς λόγιους, από τους διαφωτιστές μέχρι τους σύγχρονους οικονομολόγους, από τον Μαρξ μέχρι… την Αλίκη.

«Γιατί χρειάζεται να μάθουμε τι είναι η φιλοσοφία;» ρωτά η Αλίκη.
«Για να μάθουμε να σκεφτόμαστε ώστε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της ζωής», απαντά η Σώτη, και προσθέτει: «Η σοφία είναι μια από τις προϋποθέσεις της ευτυχίας. Όλοι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι… κι όλοι προσπαθούμε… συχνά όμως μας λείπουν τα εργαλεία».

Πες και μάθαμε τι είναι η φιλοσοφία: Τι κάνουμε μετά; Πώς τη χρησιμοποιούμε ο καθένας μας ξεχωριστά; Είναι η αλήθεια του ενός η ίδια με την αλήθεια του άλλου; Μάς δίνει η φιλοσοφία τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματά μας;

«Ο στόχος της φιλοσοφίας δεν είναι να δώσει οριστικές απαντήσεις τις οποίες θα δεχτούν όλοι αλλά να ερευνήσει διαφορετικές απαντήσεις. Είναι τελείως απίθανο να είσαι εσύ, ή να είμαι εγώ ο μοναδικός άνθρωπος που δίνει τις “σωστές” απαντήσεις: γι’ αυτό είναι καλό να κρατάμε κριτική στάση σε όλες τις φιλοσοφικές θέσεις. Στους περισσότερους επιστημονικούς κλάδους –στα μαθηματικά, στην ιστορία, στη φυσική, στη χημεία, υπάρχουν σωστές και λανθασμένες απαντήσεις. Η φιλοσοφία δεν είναι ακριβώς έτσι… Μπορούμε να διαφωνούμε με όλους αρκεί να τεκμηριώνουμε την άποψή μας με βάση τη λογική…»

Η λογική μοιάζει να είναι η αρχή και το τέλος της φιλοσοφίας. Χρησιμοποιώντας αυτή και μόνο, και με βάση τις γνώσεις μας φυσικά, φαίνεται να λέει η συγγραφέας, θα μπορέσουμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Κι εδώ που τα λέμε, αυτή ακριβώς είναι που μοιάζει να λείπει από το σύγχρονο διαδικτυακό μας κόσμο. Οι άνθρωποι σήμερα μοιάζουν μονάχα να ξέρουν πώς να μιλάνε, αλλά όχι πώς να ακούν. Έχουν απόψεις, αλλά δεν έχουν επιχειρήματα. Έχουν ιδέες, τους λείπουν όμως οι γερές βάσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσαν να τις στηρίξουν.

«Μπορώ να θέλω αυτό που θέλω;» αναρωτιέται ο Σοπενχάουερ. «Θέλω πράγματι αυτό που θέλω;» θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε εμείς.

Στην κριτική που έγραψα πριν πολλά χρόνια για το εξαιρετικό μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου «Το εργοστάσιο των μολυβιών», το είχα περιγράψει σαν ένα «ταξίδι δρόμου στην ιστορία». Ε, ετούτο το βιβλίο θα το περιέγραφα σαν ένα «ταξίδι δρόμου στη φιλοσοφία». Σε ποιον θα το σύστηνα; Σε γονείς και μαθητές, σε εκπαιδευτικούς και στον κάθε αναγνώστη. Σε όλους έχει κάτι να δώσει, χωρίς να γίνεται ούτε και για μια στιγμή βαρετό.

Δημοσιεύθηκε στη χθεσινή έκδοση της Καθημερινής της Κύπρου.

Παρουσιάσεις άλλων βιβλίων της συγγραφέως:

Για την αγάπη της γεωμετρίας
Ο χρόνος πάλι
Για τη σημαία και το έθνος
Αφρικανικό Ημερολόγιο
Λίγο από το αίμα σου
Ιστορίες του σώματος
Κινέζικα κουτιά
Γράμμα από ένα δράκο
Πιτσιμπούργκο
Ιστορίες απόγνωσης
Συγχώρεση
Η φυγή
Άλμπατρος
Το εργοστάσιο των μολυβιών
Η Μάριον στ' ασημένια νησιά και στα κόκκινα δάση
Ο υπόγειος ουρανός
Αύριο, μια άλλη χώρα
Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης
Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ
Άλφαμπετ Σίτυ
Θάνατος το ξημέρωμα
Φτωχή Μάργκο
Γράμμα από την Αλάσκα

Monday, December 31, 2012

Ο απολογισμός μίας ακόμη βιβλιοφαγικής χρονιάς


Το 2012 υπήρξε μία από τις πλέον βιβλιοφαγικές χρονιές της μίζερης (λέμε τώρα) ζωής μου, αφού στη διάρκειά της διάβασα περισσότερα από 180 βιβλία (γύρω στα 200 στην πραγματικότητα, αλλά σε κάποια από αυτά δεν μπορώ να κάνω αναφορά λόγω κάποιων συμφωνητικών εχεμύθειας). Όπως και νάχει, τους τελευταίους 12 μήνες καταβρόχθισα κάθε είδους βιβλία: ελάχιστη ελληνική λογοτεχνία -μια και ζω μόνιμα πια στην Ταϊλάνδη και διαβάζω μόνο τις ηλεκτρονικές εκδόσεις που λαμβάνω από τους συγγραφείς-, αρκετή ξένη, κυρίως αστυνομική λογοτεχνία (κάποια απ' αυτά τα βιβλία θα κυκλοφορήσουν του χρόνου), συλλογές διηγημάτων, δοκίμια, κόμικς, παιδική λογοτεχνία, φιλοσοφικές διατριβές κτλ.


Θα μπορούσα να πω ότι το 2012 ήταν μια χρόνια μεγάλων αλλαγών και νέων ανακαλύψεων. Αλλαγών σε ό,τι αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό αφού τώρα γράφω παρουσιάσεις βιβλίων σε σταθερή βάση και επί πληρωμή για την αμερικανική ιστοσελίδα Criminal Element, έχω ήδη έρθει σε συμφωνία για να κάνω κάτι παρόμοιο για το φιλόδοξο Crime Factory, ενώ προσελήφθηκα και από μία νέα εταιρεία που έχει σκοπό να προμηθεύει με παρουσιάσεις βιβλίων τα αμερικανικά μέσα ενημερώσης.

Όσο για τις ανακαλύψεις που ανέφερα πιο πάνω έχουν να κάνουν με κάποιους συγγραφείς που μέχρι τη χρονιά που φθάνει στο τέλος της αγνοούσα, ή που ήξερα αλλά το έργο των οποίων δεν είχα διαβάσει. Συγγραφείς όπως οι καταπληκτικοί Τζούνοτ Ντίαζ και Μιράντα Τζουλάι (καθώς διάβαζα τη συλλογή διηγημάτων της φώναζα από μέσα μου: Ναι, Ναι, Ναι), και όπως η κορεάτισσα Kyung-Sook Shin, που με συγκίνησε αφάνταστα με το μυθιστόρημά της Please Look After Mom. Φέτος διάβασα για πρώτη φορά και Τζίλιαν Φλιν, μόνο και μόνο για να αντιληφθώ τι έχασα όταν δεν διάβασα τα προηγούμενά της βιβλία. Το Gone Girl δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό αστυνομικό βιβλίο αλλά και ένα από τα εκδοτικά φαινόμενα της χρονιάς καθώς παραμένει για περισσότερους από εφτά μήνες στη λίστα με τα μπεστ σέλερς των Νιου Γιορκ Τάιμς, την κορύφη των οποίων έχει μόλις κατακτήσει - κάλλιο αργά παρά ποτέ. Α, δεν θα ήθελα να ξεχάσω να αναφέρω το Dogma του Lars Iyer, που ξεχειλίζει από χιούμορ.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά άλλα βιβλία, αλλά ο χρόνος δεν με παίρνει. Αν ενδιαφέρεστε για κάποια από αυτά δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τους συνδέσμους και να διαβάσετε τις σχετικές παρουσιάσεις, τόσο σ' αυτό το μπλογκ όσο και στο αγγλόφωνο, αλλά και σ' εκείνα για την Αστυνομική και τη Γιαπωνέζικη Λογοτεχνία. Το 2013 αναμένεται να είναι το ίδιο παραγωγικό, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα κατορθώσω να διατηρήσω τα μπλογκς μου στη ζωή, καθώς οι επαγγελματικές υποχρεώσεις προβλέπεται να μου στερήσουν κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου. Όπως και νάχει, ελπίζω το 2012 να υπήρξε επίσης μια υπέροχη χρονιά για σας και το 2013 να είναι ακόμη καλύτερο. Ίδου η λίστα:

The Boy in the Suitcase των Lene Kaaberból και Agnete Friis
True της Riikka Pulkkinen (παρουσίαση εδώ)
Ambiguous Adventure του Hamidou Kane
Me and You του Niccolo Ammaniti (παρουσίαση εδώ)
Beastly Things της Donna Leon
The Pianist in the Dark της Michele Halberstadt (παρουσίαση εδώ)
A Clash of Kings του George R.R. Martin (παρουσίαση εδώ)
Ragnarok της A.S. Byatt (παρουσίαση εδώ)
What it Was του George Pelecanos (παρουσίαση εδώ)
Raylan του Elmore Leonard (παρουσίαση εδώ)
Catch Me της Lisa Gardner (παρουσίαση εδώ)
Thirst for Love του Yukio Mishima (παρουσίαση εδώ)
No one belongs here more than you της Miranda July
Brooklyn του Colm Tóibín (παρουσίαση εδώ)
I Haven’t Dreamed of Flying for a While του Taichi Yamada (παρουσίαση εδώ)
The Angel Esmeralda του Don DeLillo (παρουσίαση εδώ)
Dogma του Lars Iyer (παρουσίαση εδώ)
A Greyhound of a Girl του Roddy Doyle (παρουσίαση εδώ)
Baby’s in Black του Arne Bellstorf
The Thief του Fuminori Nakamura (παρουσίαση εδώ)
Please Look After Mom της Kyung-Sook Shin (παρουσίαση εδώ)
The Retribution της Val McDermid
Lamberto, Lamberto, Lamberto του Gianni Rodari (παρουσίαση εδώ)
The 7th Month της Lisa Gardner (παρουσίαση εδώ)
Facing the Hunchback of Notre Dame της L.L. Samson
Last Evenings on Earth του Roberto Bolaño (παρουσίαση εδώ)
House Blood του Mike Lawson
Kino του Jurgen Fauth
Sea of Memory (Me, You) του Enrico De Luca (παρουσίαση εδώ)
Victims του Jonathan Kellerman
I Dare to Say της Hilda Twongyeirwe
Hear the Wind Sing του Haruki Murakami (παρουσίαση εδώ)
Afrika του Hermann Huppen (παρουσίαση εδώ)
Dotter of Her Father’s Eyes των Mary M. Talbot και Bryan Talbot
Persepolis: The Story of a Childhood της Marjane Satrapi
My name on his tongue της Laila Halaby
The Book of Khalid του Ameen F. Rihani
Watchlist: A Serial Thriller από διάφορους συγγραφείς
Artemis Fowl του Eoin Colfer
The Arctic Incident του Eoin Colfer
Hearts of Darkness του Dave Thompson
The Eternity Code του Eoin Colfer
Phantom του Jo Nesbo (παρουσίαση εδώ)
Snow Country του Yasunari Kawabata (παρουσίαση εδώ)
The Opal Deception του Eoin Colfer
Persepolis 2: The Story of a Return της Marjane Satrapi
The White Oak της Kim White
The Innocent του David Baldacci
Deadlocked της Charlaine Harris (παρουσίαση εδώ)
Honor & Entropy by Arthur Spevak
Stay Close by Harlan Coben
Snatched του Karin Slaughter (παρουσίαση εδώ)
The Lost Colony του Eoin Colfer
The Time Paradox του Eoin Colfer
The Old Man and the Sea του Ernest Hemingway
Lust Demented του Michael D. Subrizi
The Bad Beginning του Lemony Snicket
The Reptile Room του Lemony Snicket
Gone Girl της Gillian Flynn (παρουσίαση εδώ)
The Wide Window του Lemony Snicket
The Miserable Mill του Lemony Snicket
The Austere Academy του Lemony Snicket
The Ersatz Elevator του Lemony Snicket
The Third Reich του Roberto Bolaño
The Vile Village του Lemony Snicket
The Crime of Julian Wells του Thomas H. Cook (παρουσίαση εδώ)
The Atlantis Complex του Eoin Colfer
The Hostile Hospital του Lemony Snicket
XO του Jeffery Deaver (παρουσίαση εδώ)
The Carnivorous Carnival του Lemony Snicket
Secret Battles of Genghis Khan του Daryl Gregory
The Slippery Slope του Lemony Snicket
The Grim Grotto του Lemony Snicket
The Penultimate Peril του Lemony Snicket
Only One Life της Sara Blaedel (παρουσίαση εδώ)
Sunset του Christos Gage (παρουσίαση εδώ)
The End του Lemony Snicket
A Brewing Storm του Richard Castle (παρουσίαση εδώ)
The Fear Artist του Timmothy Hallinan (παρουσίαση εδώ)
Monkey King του Wei Dong Chen
Lake Country του Sean Doolittle (παρουσίαση εδώ)
ΜεταΠοίηση του Δημοσθένη Παπαμάρκου (παρουσίαση εδώ)
A Raging Storm του Richard Castle (παρουσίαση εδώ)
Havana Real της Yoani Sánchez (review here)
The Joy Brigade του Martin Limón (παρουσίαση εδώ)
Shadow of the Rock του Thomas Mogford (παρουσίαση εδώ)
Γύρισε σελίδα του Όμηρου Αβραμίδη (παρουσίαση εδώ)
Skin των Mickey Spillane και Max Allan Collins (παρουσίαση εδώ)
Τα μεταμεσονύχτια της Σοφίας Γκιούσου (παρουσίαση εδώ)
Murder in Mumbai του K.D. Calamur (παρουσίαση εδώ)
The Empty Glass της J.I. Baker (παρουσίαση εδώ)
Death Benefits του Nelson DeMille (παρουσίαση εδώ)
Finder, Vol. 4: Talisman της Carla Speed McNeil
Dying Echo της Judy Clemens (παρουσίαση εδώ)
Deep Down του Lee Child (παρουσίαση εδώ)
Killer Charm της Linda Fairstein
Vibrator της Mari Akasaka (παρουσίαση εδώ)
Dragon Age: The Silent Grove του David Gaider (παρουσίαση εδώ)
The Thing About Thugs του Tabish Khair (παρουσίαση εδώ)
Criminal Macabre: The Iron Spirit του Steve Niles
The Curse του Mike Norton
Caravan of Thieves του David Rich (review here)
Garment of Shadows της Laurie R. King (παρουσίαση εδώ)
Road Rage του Chris Ryall και άλλων (παρουσίαση εδώ)
Kevin Smith’s the Bionic Man Volume 1: Some Assembly Required του Kevin Smith (παρουσίαση εδώ)
Sam Capra’s Last Chance του Jeff Abbott (παρουσίαση εδώ)
Batula του Marco Cinello (παρουσίαση εδώ)
Return to Atlantis του Andy McDermott (παρουσίαση εδώ)
Thousand Cranes του Yasunari Kawabata (παρουσίαση εδώ)
Low Pressure της Sandra Brown (review here)
John Doe της Tess Gerritsen (παρουσίαση εδώ)
The Absent One του Jussi Adler-Olsen (παρουσίαση εδώ)
Stranger in the Room της Amanda Kyle Williams (παρουσίαση εδώ)
A Bloody Storm του Richard Castle (παρουσίαση εδώ)
Atticus Claw Breaks the Law της Jennifer Gray (review here)
The Offering της Desiree Bombenon (παρουσίαση εδώ)
The Quick Fix του Jack D. Ferraiolo (review here)
Mixed Signals της Jane Tesh (review here)
Mockingbird του Chuck Wendig (παρουσίαση εδώ)
Jews and Words των Amos Oz και Fania Oz-Salzberger
Becoming Holmes του Shane Peacock (review here)
Psychos από διάφορους συγγραφείς (review here)
Last to Die της Tess Gerritsen (παρουσίαση εδώ)
Robert Ludlum’s The Janus Reprisal της Jamie Freveletti (review here)
Play Him Again του Jeffrey Stone (review here)
Oreimo Volume 1 του Sakura Ikeda (παρουσίαση εδώ)
Three Kingdoms Volume 1 του Wei Dong Chen
Seventy Times Seven του John Gordon Sinclair
Prophet Volume 1: Remission του Brandon Graham
A Wanted Man του Lee Child (review here)
Bones Are Forever της Kathy Reichs (review here)
Dead Girl Moon της Charlie Price (review here)
The Darkness Rebirth: Volume 1 του David Hine
Peter Panzerfaust Vol. 1: The Great Escape του Kurtis J. Wiebe
Island of Bones της Imogen Robertson (review here)
Mulholland Dive του Michael Connelly (review here)
Kirby: Genesis, Volume 1 του Kurt Busiek
Thief of Thieves, Vol. 1 του Nick Spencer
Return of the Thin Man του Dashiell Hammett (review here)
Grandville Bete Noire του Bryan Talbot
Frozen Heat του Richard Castle (review here)
Buffy the Vampire Slayer: On Your Own του Andrew Chambliss
Make Believe του Ed Ifkovic (review here)
Motorcycle High του Dave Harrold (review here)
No Regrets, No Remorse του R.F. Sharp (review here)
Death in the 12th House του Mitchell Scott Lewis (review here)
Hot Stuff του Don Bruns (review here)
Hawken του Timothy Truman (review here)
Saga, Volume 1 του Brian K. Vaughan (review here)
Live by Night του Dennis Lehane
The Shaolin Cowboy Adventure Magazine, Number 1 (review here)
The Buzzard Table της Margaret Maron (review here)
Seconds Away του Harlan Coben
The Strain, Volume 1 του David Lapham (review here)
Crashed του Timothy Hallinan (review here)
Fox Tracks της Rita Mae Brown (review here)
Ratlines του Stuart Neville
A Killer in the Wind του Andrew Klavan
Man in the Empty Suit του Sean Ferrell
Swimming Home της Deborah Levy (review here)
Never Coming Back του Hans Koppel (review here)
The Scroll του Anne Perry (review here)
The Safe Man του Michael Connelly (review here)
The Box Man του Kobo Abe
The Callsign του Brad Taylor
Amanda’s Story του Brian O’ Grady
Standing in Another Man’s Grave του Ian Rankin (review here)
The Forgotten του David Baldacci (review here)
The Black Box του Michael Connelly
Mind Maps του Michael Taylor (review here)
Bullets Are My Business του Josh K. Stevens
You Don’t Want to Know της Lisa Jackson
The Andalucian Friend του Alexander Soderberg
Death Leaves a Bookmark του William Link
Perfect Hatred του Leighton Cage
Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής της Σώτης Τριανταφύλλου (παρουσίαση προσεχώς, αφού πρώτα δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καθημερινή της Κύπρου)
Farewell to Freedom της Sara Blaedel
This is How You Lose Her του Junot Diaz
Notorious Nineteen της Janet Evanovich
The Testament of Mary του Colm Toibin (review here)
Zoo του James Patterson
An Acceptable Sacrifice του Jeffery Deaver

Μέτρησα 101 παρουσιάσεις πιο πάνω. Αν προσθέσω σ' αυτές και τις "ανώνυμες" τότε ο αριθμός ξεπερνά τις 130. Όχι κι άσχημα, θα έλεγα.

Friday, December 28, 2012

Richard Castle – A Bloody Storm


Το A Bloody Storm έρχεται για να κλείσει το μυθιστόρημα σε συνέχειες που άρχισε με το A Brewing Storm και συνεχίστηκε με το A Raging Storm (κάντε κλικ στους τίτλους για να διαβάσετε τις παρουσιάσεις).

Η δράση αρχίζει στην Οξφόρδη στην Αγγλία όταν ένα αυτοκίνητο συγκρούεται μ’ ένα τοίχο. Απ’ αυτό βγαίνει ζωντανός ο προσωρινός πράκτορας, Ντέρρικ Στορμ, ενώ εντός αφήνει την τελευταία της πνοή η Αντονία Ναντ, μια κροάτισα μισθοφόρος. Λίγο πιο πέρα δίνει τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή η πράκτορας του FBI Έιπριλ Σάουερς, ενώ δίπλα της κείτονται νεκροί ο ρώσος ολιγάρχης Ιβάν Πετρόβ και ο Γκεόργκι Λεμπέντεβ, ο άντρας που υποτίθεται ήταν ο καλύτερος φίλος του τελευταίου, αλλά ο οποίος στην πραγματικότητα δούλευε για τον ρώσο πρόεδρο Μπαρκόβσκι.

Ο Στορμ οδηγεί άρον άρον την Σάουερς στο νοσοκομείο και αναχωρεί εσπευσμένα για την Ουάσιγκτον ώστε να έχει διαβουλεύσεις με το προσωρινό του αφεντικό, Τζεντάντια Τζόουνς, που είναι επικεφαλής της Υπηρεσίας Κατασκοπίας των ΗΠΑ.

Εκεί μαθαίνει ότι πρέπει να αναχωρήσει ξανά, αυτή τη φορά με προορισμό το Ουζμπεκιστάν, για ν’ ανακαλύψει τον κρυμμένο θησαυρό, ράβδους χρυσού αξίας εξήντα δισεκατομμυρίων δολαρίων, που στάθηκαν η αφορμή τόσο για την επιστροφή του στην υπηρεσία όσο και για το θάνατο κάποιων αθώων ή μη ανθρώπων.

Για τους σκοπούς αυτής της επιχείρησης ο Τζόουνς έχει στήσει μια ομάδα που θα αποτελείται από τον Στορμ, τον Κάσπερ, ένα παλιό του γνώριμο και ύποπτο για μια αποστολή στην Ταγγέρη που τινάχτηκε στον αέρα, ένα ρώσο γεωλόγο ονόματι Όσκαρ και μια ουζμπέκα πράκτορα της CIA, τη Ντιλία.

Καθώς συμβαίνουν αυτά στην Ουάσιγκτον, στην Αγγλία τα πράγματα παίρνουν για μια ακόμη φορά μια στροφή για το χειρότερο για την Σάουερς, καθώς κάποιοι την απαγάγουν μετά την έξοδό της απ’ το νοσοκομείο. Χωρίς να το ξέρει οδηγείται κι η ίδια στο Ουζμπεκιστάν, όπου θα συναντήσει τη σωτηρία ή την καταδίκη της.

Ο Στορμ θα φτάσει εκεί μετά από εκείνη και καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής θα νιώθει σαν να κάθεται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Κι αυτό επειδή δεν ξέρει κατά πόσο μπορεί να εμπιστευτεί τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Είναι σίγουρος ότι ο Κάσπερ είναι προδότης, αλλά κι ο τελευταίος με τη σειρά του πιστεύει ότι αυτός που φέρει την ευθύνη για τα γεγονότα στην Ταγγέρη είναι ο Στορμ.

Η κατάσταση είναι τουλάχιστον τεταμένη, η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και καθώς η ιστορία οδεύει προς το τέλος, τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, καθώς λαμβάνουν χώρα κάποια γεγονότα που όχι μόνο απροσδόκητα είναι, αλλά και θανάσιμα επικίνδυνα. Οι ήρωες μοιάζουν ν’ ακροβατούν πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, που μοιάζει έτοιμο από στιγμή σε στιγμή να κοπεί.

Μια καλογραμμένη ιστορία, με πολλή δράση και μπόλικες ανατροπές, που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό από την αρχή μέχρι και το τέλος. Πού και πού ίσως να θυμίζει ένα ψυχροπολεμικό ανάγνωσμα, ωστόσο τα γεγονότα μιλούν για το σήμερα, οπότε η πλοκή δεν χάνει τίποτα από την αξία της.

Παρουσιάσεις βιβλίων του ίδιου συγγραφέα

Naked Heat
Heat Rises
Frozen Heat (στο αγγλόφωνο μπλογκ)

Amanda Kyle Williams - Stranger in the Room


Πρωτοσυνάντησα την πρωταγωνίστρια του Stranger in the Room της Αμάντα Κάιλ Γουίλλιαμς, Κέι Στριτ, στο μυθιστόρημα The Stranger You Seek, (παρουσίαση εδώ)το πρώτο της συγγραφέως, και την συμπάθησα αμέσως.

Μού άρεσε το χιούμορ της, το πείσμα της, ο τρόπος που χειριζόταν τα πράγματα όπως της έρχονταν, το πώς συνέχιζε να ζει πεισματικά σ’ ένα κόσμο που έμοιαζε να την έχει αφήσει πίσω του.

Στον ανά χείρας τόμο η Κέι καταφέρνει με κάποιο τρόπο και μπλέκεται με τρεις υποθέσεις ταυτόχρονα, μια εκ των οποίων έχει να κάνει με την ξαδέλφη της, Μίκι, μια ατρόμητη και διάσημη φωτογράφο, που ξόδεψε μεγάλο μέρος της ζωής της μέσα σε κλινικές αποτοξίνωσης και η οποία τώρα έχει επιστρέψει στην Ατλάντα για να ξεκουραστεί λίγο, προτού ετοιμαστεί για κάποια νέα κόλπα.

Το μόνο που κάποιος άγνωστος άντρας δεν έχει σκοπό να την αφήσει ήσυχη. Την ακολουθεί παντού, εισβάλλει συχνά πυκνά στο σπίτι της, και κάποτε φτάνει μέχρι το σημείο να αφήσει το πτώμα ενός γηραιού άντρα κρεμασμένου μέσα εκεί.

Όταν πρωτοξεκίνησαν τα προβλήματά της η Μίκι ζήτησε τη βοήθεια της Κέι, η οποία όμως δεν την πίστεψε, αφού θεώρησε ότι η κοπέλα ήταν το θύμα της ζωηρής της φαντασίας. Όταν βρίσκουν τον νεκρό στο σπίτι της όμως αλλάζει γνώμη, κακίζει τον εαυτό της για την αδράνειά του και ρίχνεται με τα μούτρα στη δουλειά.

Στο μεταξύ, ο φίλος της Κέι, ντετέκτιβ Άαρον Ράουζερ, έχει κι αυτός πολλά να κάνει. Πάνω στο γραφείο του βρίσκονται οι φάκελοι πέντε ανοικτών υποθέσεων, μετά του αναθέτουν κι αυτόν του άντρα από το σπίτι της Μίκι, και λες και δεν του έφταναν όλ’ αυτά σύντομα θ’ ανακαλυφθεί σ’ ένα πάρκο και το πτώμα ενός παιδιού – ενός δεκατριάχρονου αθλητή, που σύμφωνα με τις προβλέψεις θα γινόταν μεγάλο αστέρι κάποια μέρα.

Τα γεγονότα, ή μάλλον η πολυπλοκότητά τους, θα αναγκάσουν την Κέι και τον Ράουζερ να εργαστούν μαζί για την επίλυση των πρόσφατων τουλάχιστον υποθέσεων, κάτι που πολύ απολαμβάνουν. Η πρώτη όμως, σαν ιδιωτική ντετέκτιβ που είναι, πρέπει να κάνει κάτι για να βγάλει και το ψωμί της. Έτσι, αναλαμβάνει να διερευνήσει μια υπόθεση που της αναθέτει ένας γνωστός της δικηγόρος. Στα πλαίσια αυτής της έρευνας θ’ αναγκαστεί να ταξιδέψει σε μια κοινότητα στα βουνά, όπου συμβαίνουν πολλά και παράξενα σε ό,τι αφορά το ντόπιο γραφείο κηδειών και τον αποτεφρωτήρα. Σ’ αυτό το ταξίδι θα τη συνοδέψει ο νυν υπάλληλος και μελλοντικός συνέταιρός της, Νιλ, που συνήθως είναι… στα χάι του και ο οποίος κάποια στιγμή στο μέλλον θα συγκρουστεί κατά λάθος με μια σφαίρα.

Στα βουνά θα συμβούν διάφορα ευτράπελα και στη διάρκεια της έρευνας θα προκύψουν κάποιες συνταρακτικές αποκαλύψεις, ενώ την ίδια στιγμή στην πόλη θα διαδραματίζονται κάποια νέα δράματα.

Ακολουθώντας τους ήρωες στις διάφορες περιπέτειές τους, συχνά πυκνά ο αναγνώστης χαμογελά, μια και το χιούμορ, όπως ανέφερα και πιο πάνω είναι από τα όπλα της συγγραφέως, αλλά πού και πού βυθίζεται κιόλας σε σκέψεις: νιώθει συμπάθεια για την Κέι, που εδώ και χρόνια δίνει τη μάχη του αλκοολισμού, συμπονά και θαυμάζει την Μίκι, και παρατηρεί με σχεδόν απορημένο βλέμμα τον Ράουζερ, έναν άντρα που είναι ανοικτόμυαλος και οπισθοδρομικός την ίδια ώρα, που συμπάσχει όσο πάει με τα θύματα των εγκλημάτων, αλλά και που σκέφτεται τους γύρω του περισσότερο απ’ τον ίδιο του τον εαυτό.

Η συγγραφέας μας παραδίδει ένα ακόμη καλογραμμένο μυθιστόρημα, με εξαιρετικά δομημένους χαρακτήρες, άφθονη δράση και πολλές ανατροπές, που σίγουρα θα ικανοποιήσει κάθε αγνό φίλο της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Monday, December 24, 2012

Chuck Wendig – Mockingbird


«Η δύναμη και η σοφία είναι δημιουργήματα του πόνου (ή του τραύματος», διαβάζουμε στο νέο μυθιστόρημα του Chuck Wendig Mockingbird, που κυκλοφορεί αύριο.

Το βιβλίο μας αφηγείται την ιστορία της Μίριαμ Μπλακ, μιας νέας γυναίκες στην οποία έχει δοθεί ένα δώρο-άδωρο, μια παράδοξη ικανότητα, την οποία η ίδια περισσότερο σαν κατάρα νιώθει παρά σαν ευλογία. Η κοπέλα, είναι κατά κάποιο τρόπο μέντιουμ, ένα πολύ εξειδικευμένο μέντιουμ: κάθε φορά που αγγίζει κάποιον μπορεί να προβλέψει πού ακριβώς και πώς αυτός ή αυτή θα πεθάνει.

Η Μίριαμ είναι δυστυχισμένη, αφού προσπαθεί απεγνωσμένα να προσαρμοστεί σε μια ζωή που εμφανώς δεν της ταιριάζει. Εδώ και καμπόσο καιρό ζει σ’ ένα τροχόσπιτο με τον καλύτερό της φίλο και περιστασιακό εραστή, τον μονόφθαλμο Λούις. Ο τελευταίος προσπαθεί να εξασφαλίσει για πάρτη της κάποιου είδους σταθερότητα, αλλά η σταθερότητα και η συνήθεια δεν της πάνε, από τη στιγμή που βασανίζεται από όλ’ αυτά τα οράματα, που της κλέβουν τη ζωή λίγο λίγο. «Θέλει να πάει σπίτι. Και θα πήγαινε, αν ήξερε μοναχά τι πάει να πει αυτό…» Όσο για τον Λούις, παρά τα όσα κάνει γι’ αυτήν, δεν τον αντέχει πια, ή μάλλον δεν αντέχει να ζει μαζί του, αφού: «Με θες να γίνω κάποια που δεν είμαι», τον κατηγορεί.

Τι να κάνει, λοιπόν; Μαζεύει τα μπογαλάκια της και φεύγει θέλοντας να «αφοσιωθεί στην έλλειψη αφοσίωσής» της. Η ζωή στο δρόμο δεν την φοβίζει, είναι σκληρό καρύδι αυτή, ξέρει πώς να διαχειρίζεται τους ανθρώπους και τις καταστάσεις.

Ο δρόμος όμως προς την ελευθερία είναι μακρύς, και η τύχη φέρνει τα πράγματα έτσι ώστε το πρώτο αυτοκίνητο που σταματά για να την πάρει, καθώς κάνει οτοστόπ, να ανήκει στον Λούις. Ταξιδεύουν για λίγο μαζί, μετά τσακώνονται και πήδα έξω από τ’ αμάξι, προτού συναντηθούν και πάλι ώρες μετά σ’ ένα φαγάδικο. Τότε ακριβώς είναι που ο φίλος της την πείθει να τον ακολουθήσει σ’ ένα σχολείο για να συναντήσει μια δασκάλα, που νιώθει σίγουρη ότι σύντομα πρόκειται να πεθάνει. Αυτή η γυναίκα είναι πρόθυμη να την πληρώσει μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσει το προαίσθημά της.

Η άφιξη της Μίριαμ στο εν λόγω σχολείο αποτελεί και την αφετηρία για μια μεγάλη και επικίνδυνη περιπέτεια. Η κοπέλα νιώθει το θάνατο να κόβει βόλτες στους διαδρόμους του κτηρίου, και αν και η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της «ένα δηλητηριώδες χάπι», δεν της αρέσει να βλέπει τους ανθρώπους να πεθαίνουν – ειδικά όταν αυτοί είναι πολύ νέοι. Είναι σίγουρη ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας δολοφόνος στο σχολείο και είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει ποιος είναι και να σώσει τις ζωές των αθώων θυμάτων.

Φυσικά αυτό δεν θα αποδειχτεί εύκολη υπόθεση, αφού θα βρει πολλά εμπόδια να υψώνονται στο δρόμο της, θα αναγκαστεί να δώσει περισσότερες από μία μάχη με τους μέσα της δαίμονες και την κακία των ανθρώπων, και θα υποχρεωθεί να κοιτάξει για πρώτη φορά κατάματα το δικό της παρελθόν για να κατανοήσει όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω της.

«Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσεις το θάνατο είναι να του δώσεις τροφή (ζωή)», διαβάζουμε κάπου, κι αυτό ακριβώς είναι που σκοπεύει να κάνει η Μίριαμ: να θυσιάσει τους ένοχους για να σώσει τους αθώους. Σ’ αυτό της τον αγώνα δεν θα είναι μόνη, αλλά θα έχει τη συμπαράσταση τόσο του αιώνια πιστού σ’ αυτήν Λούις, όσο και της δασκάλας, της οποίας τους φόβους ή μάλλον τις ελπίδες επιβεβαίωσε.

Εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που αναμιγνύει περίτεχνα τα λογοτεχνικά είδη του αστυνομικού αναγνώσματος και των βιβλίων φαντασίας, και το οποίο προσφέρει στον αναγνώστη αρκετές μεγάλες συγκινήσεις, άφθονη δράση και μερικές στιγμές καθαρόαιμης ποίησης ή και μαγείας. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.